Како го запознав Буковски!

Ја здогледав случајно, внимателно ја зедов и почнав да чкрабам со сината крв по неа. Дали и создавав болка, тоа ке остане нерешена мистерија до крајот на овој суров живот. Реалноста ме ебеше во мозок и свршуваше право по лице. Ја гледав, ја замислував како поле без крај, полно со трња, во кое чекорев со моето крваво тело, кое беше производ на бодликавите трња. Таа студена ноќ го запознав и старецот, мудриот старец, го замолив за цигара и голтка од неговото 'Порто'. Тоа беше старецот кој твореше долго в ноќта кога бирократите ги турнаа своите смрдливи нозе и дебелиот гас во својот топол незаслужен кревет. Почнавме да зборуваме, сета сила ја употребував да изговорам збор, бев сиот крвав и облеан со пот на челото, тој беше 'дрво' пијан.